Aan de keukentafel
Laatst zaten we op een zaterdag in de keuken met z’n vieren, Maurice, Mara, Rens en ik. Ik herinnerde me een coaching van Rhea Lalla, degene bij wie ik de opleiding heb gevolgd. In die tijd voelde ik precies wat Maurice op dat moment aan tafel voelde, alleen tegenwoordig zie en benader ik het anders.
Maurice zit tegenover me aan de keukentafel, dus ik zie altijd goed zijn gezichtsuitdrukking… We zitten op zaterdag te ontbijten en we hebben alle tijd, heerlijk relax. Rens heeft een harde stem en kan enorm in zijn spel opgaan. Enthousiast reageert hij op wat hij buiten ziet. Hij is tijdens zijn enthousiasme ook best onstuimig. Dat ziet er dan zo uit;
Rens smeert zijn broodje naast zijn bord, want anders lukt het volgens hem niet. Met zijn ellenbogen beweegt hij heen en weer, rakelings langs van alles af. Hij schudt zijn chocomel zelf in en tijdens het inschenken wordt hij afgeleid door….een gedachte of een vogel buiten of kijkt gewoon even naar mij… dus….schenkt hij maar net alles in het glaasje en net tot aan de rand. Alsof hij automatisch is ingesteld op het maximale eruit halen wat erin zit… Ach, heel eerlijk, het gaat best wel eens over de rand hoor!
Irritant!!
Ik zag het gezicht van Maurice al een paar keer op ‘ingrijpen’ staan of hij draaide met z’n ogen als het weer net goed ging… Eenmaal klaar met eten was Rens vrolijk (dus met harde stem) met Mara aan het kletsen en lachen (hard lachen). Ik zag Maurice langzaam geïrriteerd raken (en dat kon ik me goed voorstellen) en ja…daar volgde een opmerking: ‘Rens, houdt eens op met zo schreeuwen, doe eens rustig!’ Met dat gezegd, kon ik niet achterblijven, want ik zag aan Rens iets ongemakkelijks. ‘Hij begreep het ook niet. Ik zei: ‘Rens is zo enthousiast dat hoor je in alles, ik vind dat een mooie eigenschap van je Rens.’ Maurice kon het beamen en Rens had zijn glimlach weer ‘aan’ staan.
Zie de kans!
Tuurlijk kan Rens hier iets leren, maar van een kritische opmerking leert hij eigenlijk niks. Geen enkel kind trouwens. Wat een kind voelt op zo’n moment is ‘papa houdt niet van mij, hij vindt me irritant’. Dat bedoelt een ouder natuurlijk nooit! Maurice bedoelde dat zeker niet, maar zijn irritatiegrens was bereikt. Die van mij niet, dus heeft het niks met Rens te maken. Het is een mening, een behoefte/grens die anders geuit kan worden!
Hoe?
‘Rens, ik zou het fijn vinden als je je stem wat zachter kunt zetten, mijn oren vinden het nu even niet fijn (behoefte van Maurice). Hier is de kans voor Rens om rekening te houden met een ander, zonder zijn enthousiasme de kop in te drukken. Dat wil je NOOIT!
Er zitten nog meer leermomenten in voor Rens, maar daar ga ik nu even niet op in. Het gaat er in ieder geval om dat je op elk moment de kans hebt om te kiezen; zie je het gedrag en laat je jouw kritische opmerking het zelfvertrouwen schaden? Of zie je de kans? De kans om te leren en de kans om een echte connectie te creëren.
Voor de grap heb ik opgezocht waar enthousiasme voor staat:
Wat is enthousiasme?
Het woord enthousiasme is afkomstig van het Oud Griekse bijvoeglijke naamwoord ‘éntheos’ en betekent God in zich hebbend’. Als je enthousiast bent, verkeer je in een verhoogde staat van opwinding en voel je je energiek en euforisch. Alsof de goden aan je zijde staan en je met een onverklaarbare kracht opzwepen. Ben je met iets bezig waar je enthousiast over bent, raak je vanzelf in een flow; het gevoel dat alles als vanzelf lijkt te gaan en je volledig opgaat in je bezigheid.
WAUW....
Kies voor groei en begin bij jezelf!
Wil je meer weten over anders opvoeden? Over de NINJA training? Ben jij die rebelse mama of papa die verandering aandurft?
Bel of mail me, ik vertel er graag over en ik ben enthousiast over deze opvoedstijl ;)
