Ruzie…
Ouders met 2 of meer kinderen ervaren weleens (vaker dan gewenst) ruzie tussen hun kinderen.
Met alle frustraties van dien.
Hoe kunnen we daar nou mee omgaan? Blijven de ruzies ondanks een bepaalde
aanpak? Doe je wat je altijd hebt gedaan? Dan is het misschien tijd voor een aanpak die
anders is dan wat je altijd hebt gedaan. Doorbreek de situatie door de connectie aan te
gaan, door vertrouwen op te bouwen.
Oordeel
Ongemerkt leggen wij allemaal door onze waarneming (perspectief dat je meekrijgt vanuit je opvoeding) van de wereld onze kinderen beperkingen op. Onze conditionering dwingt
ons tot een oordeel. Een oordeel over wat je kinderen tegen elkaar zeggen, hoe ze
tegen elkaar doen, hoe ze het oplossen of niet oplossen. Je oordeelt heel vaak,
terwijl je daardoor zicht verliest op wat er daadwerkelijk gebeurt. Wat er aan ten grondslag ligt…daar ga je aan voorbij. Daarbij zend je ongemerkt een voorkeur uit voor een van je kinderen. ‘Tuurlijk niet!’ Hoor ik je zeggen… En ik geloof je. Je houdt van beide kinderen even veel. Toch is er vaak een van je kinderen die je meer triggert of uitdaagt dan de ander. Vanuit mijn eigen ervaring en de ervaring van ouders waar ik mee gewerkt heb hoorde ik het in ieder geval vaak terug.
Een kind is egocentrisch en interpreteert je gedrag en opmerkingen alsof je minder van hem/haar houdt dan broer- of zus lief. Je bedoelt het niet, maar je oordeel voelen ze feilloos aan.
Wat kun je doen
Wat ik je mee kan geven is dat je je kinderen kunt vertellen dat je evenveel van ze houdt, maar wel ANDERS.
Je kunt uitspreken: ‘Ik houd van jou omdat je zo behulpzaam bent en grappig en ik houd van jou omdat je zo speels en gevoelig bent. Dus soms voelt het alsof ik meer van de ander houd, maar dat is niet zo. Jij houdt ook anders van mij dan van papa. Gelukkig maar! Ik ben ook anders dan papa.’
Zo kun je er een heel gesprek van maken, waarbij je de connectie aangaat en vertrouwen kunt opbouwen. Soms zegt een kind dat hij/zij zich inderdaad achtergesteld voelt, dan wil je daar serieus werk van maken! Er gaat niks boven de liefde van een vader en moeder, daar zijn onze kids altijd naar op zoek. Zorg er in zo'n gesprek voor dat je ze geen schuldgevoel aanpraat door te zeggen: 'Hoe kun je nou denken dat ik niet van je houd? Ik doe zoveel voor je enz, enz...' Daar gaat het niet om, dat is jou gevoel! Daar ga je wat aan doen en liefst op basis van connectie en vertrouwen.
De volgende stap is, vragen aan elk apart wanneer ze van jou voelen dat je van ze houdt.
Dan laat je dat vervolgens in de dagen, weken, maanden daarna merken en aan het einde van de dag vraag je of ze het opgemerkt hebben, of je geeft een knipoog zodra je het doet.
Als laatste tip kun je kinderen een briefje meegeven in de schooltas of bij jongere kinderen, onder het kussen leggen met lieve woordjes (die je dan voorleest) of lieve tekeningetjes, zoals een hartje of iets waarvan jij weet dat ze daar blij van worden.
gebruik je fantasie!!
En een laatste tip; als je kind boos is (ook al vind je dat onredelijk) reageer eens vanuit compassie i.p.v. uit frustratie. Geef hem/haar een knuffel of zeg dat je van hem/haar houdt… je zult verbaast zijn wat er kan gebeuren.…
Met uitdagende groet,
Bianca
Comentários